Jednak nadal jej potrzebujemy. Może nawet bardziej niż kiedykolwiek. W czasach kiedy zatapiamy się w poczuciu indywidualizmu, znieczulamy się na zbyt dużo bodźców, zamykamy się w mieszkaniach, cierpimy samotność, z ekranów sypią się wszystkie te sztuczne oczekiwania, których nie nadążamy wypełniać…

 

Co to jest wspólnota? Czemu chcemy być jej częścią? Co nam stoi na przeszkodzie? Co łączy nas jako ludzi, i czy to co nas łączy musi dzielić nas od wspólnoty z przyrodą? Czy to co definiuje człowieka jest rzeczywiście tylko ludzkie? Czemu i po co się jednoczymy? Wspólnoty tworzą się i znikają, przeistaczają się, przybierając wiele twarzy. Chcą coś powiedzieć, po czym oddają głos. O czym mówią? Co dają?

Twórcy i twórczynie

Eliza Paś – performerka, aktorka, wokalistka, instrumentalistka (gitara, flety, instrumenty perkusyjne) oraz instruktorka głosu, z wykształceniem w dziedzinie lingwistyki. Od ponad dziesięciu lat prowadzi warsztaty wokalne, koncentrując się na pieśniach tradycyjnych, otwieraniu głosu poprzez intensywną praktykę fizyczną, warsztatach teatralnych oraz indywidualnych sesjach treningowych. Od lat współpracuje z ośrodkami kulturalnymi, festiwalami i organizacjami pozarządowymi. Była członkini czeskiej grupy teatralnej „Ted’ nádech a let’”,aktorka i śpiewaczka w licznych spektaklach teatru dokumentalnego. Współpracuje z Teatrem Węgajty, brała udział w produkcjach Fundacji Jubilo oraz innych projektach promujących równość i różnorodność (np. Rozmowy na Skraju Lasu, reż. M. Laszecka; Transgresje Ciała, reż. Z. Bartoszewicz). Twórczyni muzyki autorskiej (Muzyko Wynieś mnie z Pożaru, Beyond Identities, projekty z Andrzejem Rejmanem), regularnie występuje w gatunku poezji śpiewanej. Członkini grupy i stowarzyszenia Capoeira Angola Warszawa,  gdzie codziennie praktykuje różne techniki tańca i pracy z ciałem. W swojej twórczości poszukuje autentycznych form ekspresji, organicznego związku z emocjami i ciałem oraz uwolnienia się od szkodliwych wzorców narzucanych przez współczesne społeczeństwo.

 

Renan Vieira – fotograf i artysta multidyscyplinarny mieszkający w Polsce, zgłębiający tajniki opowiadania wizualnego. Z ponad 14-letnim doświadczeniem w fotografii i produkcji wideo, specjalizuje się w dokumentowaniu różnorodnych wydarzeń, od festiwali kulturalnych i występów na żywo po projekty korporacyjne i zawody sportowe. Jego wyrazisty styl i dbałość o szczegóły wielokrotnie owocowały współpracą z różnymi artystami w Brazylii i Europie. Obecnie mieszkając w Polsce, Renan przyjął kulturę i klimat tego kraju, wykorzystując nowe wyzwania jako paliwo dla swojej kreatywności i artystycznego rozwoju. Często bierze udział w wystawach, dzieląc się bogatymi narracjami wizualnymi brazylijskiej kultury z polską publicznością. Jego prace charakteryzują się bezproblemowym połączeniem brazylijskiej witalności i wysublimowanej umiejętności technicznej, łącząc ludzi z różnych kultur poprzez mocne obrazy. Kreatywna podróż Renana wciąż się rozwija, z bieżącymi projektami, które łączą jego umiejętności w zakresie grafiki, muzyki i wideo. Jego elastyczność i zaangażowanie w kreatywne eksploracje czynią go dynamiczną i innowacyjną siłą we współczesnej sztuce wizualnej.

 

Ewa Dąbrowska – rzeźbiarka, performerka, wokalistka. W 2018 roku ukończyła z wyróżnieniem pracownię profesora A.J. Pastwy na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Laureatka nagrody Inicjatywy ENTRY oraz Nagrody Towarzystwa Przyjaciół ASP. Zrealizowała swoje projekty w Polsce, na Węgrzech, w Niemczech, Armenii, Ukrainie, Włoszech, Francji i na Słowacji. Tworzy instalacje, happeningi, tradycyjną rzeźbę, rysunki oraz land art. Pracuje głównie z lekkimi materiałami, takimi jak papier, gąbka i patyki zbierane z poszycia lasu. Ważnym obszarem jej twórczości jest sztuka, która skłania do refleksji nad stanem planety oraz działaniami człowieka w stosunku do środowiska, w którym żyjemy, oraz do innych istot żywych. Poszukuje sposobów, aby połączyć główne obszary swojej działalności – muzykę i rzeźbę – w jeden kreatywny proces. Współpracowała z Teatrem Węgajty i jest aktywna w działalności kulturalnej Stowarzyszenia na rzecz Odnowy Wsi Odnowica. Wokalistka w zespole Sen Motyla. Współtworzy warszawską niezależną scenę muzyki improwizowanej. W 2020 roku, w ramach stypendium „Kultura w sieci”, stworzyła trzy kompozycje muzyczne oraz klipy wideo.

 

Sergio Pellegrini – urodzony w São Paulo, pochodzi z różnorodnego dziedzictwa: ze strony ojca jest potomkiem włoskich imigrantów, a ze strony matki ma korzenie iberyjskie i prawdopodobnie rdzenne brazylijskie. W dzieciństwie jego rodzina często wspierała badania ojca dotyczące brazylijskiej kultury ludowej, zanurzając go w opowieściach, muzyce i tradycjach. To wielokulturowe wychowanie obejmowało także pobyty w Portugalii i Francji, gdzie Sergio doświadczył różnych perspektyw kulturowych i wpływów migracji. Podczas studiów magisterskich mieszkał w Holandii i Niemczech, znajdując wsparcie w międzynarodowych społecznościach. Obecnie mieszka w Warszawie ze swoją polską partnerką i ich synem, łącząc brazylijskie i polskie dziedzictwo. Aktywnie angażują się w lokalne organizacje kulturalne, sprzyjając wzajemnemu zrozumieniu i nawiązaniu kontaktów. Posiada tytuł doktora w dziedzinie inżynierii mechanicznej, z wkładami akademickimi w takich instytucjach jak Uniwersytet w São Paulo, Uniwersytet Technologiczny w Delft, Uniwersytet w Cambridge i Uniwersytet Åbo Akademi. Jego kariera w badaniach i rozwoju charakteryzuje się znaczącymi publikacjami w recenzowanych czasopismach i na konferencjach.

Kolofon

Kurator rezydencji:
Łukasz Wójcicki


Koordynator projektu
Migrart.waw.pl:
Stanley Ndua

 

Projekt jest finansowany przez miasto stołeczne Warszawa.