Złodzieje rowerów

Do tworzenia spektaklu zaprosiliśmy aktorki, konstruktorki, rysowników, muzyków, entuzjastki rowerowe i entuzjastów w ogóle. Wszystkich tych, którzy mieli ochotę wziąć udział w warsztatach teatralnych, muzycznych, scenograficznych, plakatowych, wizualnych – w grupach międzynarodowych. A po trzech miesiącach, wsiedli na rower, żeby ukraść miastu trochę czasu i przestrzeni.

“Złodzieje rowerów” przeprowadzili inwazję. Inwazję miejską. W miejscach publicznych. Na skwerach, placach, ulicach. Inwazję w samym centrum przez tych, którzy na co dzień żyją na peryferiach. Wielkie teatralno-rowerowe święto, w którym mógł uczestniczyć każdy, bez względu na to, czy miał rower, doświadczenie teatralne czy migracyjne. To był spektakl o uchodźcach i z uchodźcami. O biednych i bogatych, z udziałem biednych i bogatych. I o ojcach i synach, z udziałem ojców i synów. O pracy, jej braku i jej poszukiwaniu, o konieczności i niezgodzie na przystosowanie się do ogólnorządzących reguł i o poczuciu odpowiedzialności, wyobcowania. Zrobiliśmy dużo hałasu, zajęliśmy dużo przestrzeni, oplakatowaliśmy miasto, stworzyliśmy miejsca do wspólnego świętowania, tłumnego bycia razem, odkrywania, opowiadania, poruszania się, oglądania, rozmowy. Trzy miesiące warsztatów i wspólnego tworzenia zakończyły się spektaklem, który angażował aktorów i publiczność do wspólnego kilkugodzinnego przejazdu przez Warszawę.

Rowery stały się pretekstem do opowieści, środkami transportu, aktorami, instrumentami i elementami scenografii. Przekształcane i rozbierane na części grały, opowiadały, służyły jako źródło projekcji filmowych i dźwięku. Kilkusetosobowy przejazd przez miasto z artystycznymi interwencjami w przestrzeni miejskiej był okazją do wspólnego twórczego świętowania, wspólną podróżą, podczas której odkrywaliśmy kolejne teatralne rozdziały.

Punktem wyjścia do pracy warsztatowej – teatralnej, muzycznej, scenograficznej i filmowej był  film „Złodzieje rowerów” – historia, obrazy, sceny i motywy zostały wykorzystane jako inspiracja do tworzenia choreografii, monologów, tekstów, opowieści, akcji scenicznych i performatywnych, wideo oraz dźwięków. W dramaturgii spektaklu wieńczącym pracę warsztatową historia De Siki przeplatała się z historiami i materiałami zebranymi w czasie warsztatów, zatem z biografiami samych uczestników oraz z opowieściami uchodźców. Warsztaty były refleksją nad miastem i jego otwartością na obcych, na tych dopiero przybyłych i tych, którzy starają się od jakiegoś czasu ułożyć w nim życie. Tworzenie dramaturgii spektaklu na kanwie historii De Siki pozwoliło na porównanie bohatera Złodziei Rowerów i sytuacji migracyjnej. Bohater De Siki przygląda się życiu miasta, ale w nim nie uczestniczy, miejsca, spotkania, wydarzenia ogląda jak przez szybę, nie utożsamia się z prawami nim rządzącymi. Instytucje, do których się zwraca nie spełniają swojej funkcji, a niezapisane zasady społeczne są mu obce. To, co się przytrafia jest niezrozumiałe i chwilami surrealistyczne, a wszelkie próby wytłumaczenia tego, co się dzieje, spełzają na niczym. Przez cały czas towarzyszy mu wzrok syna, wpatrzonego w niego z wielką nadzieją na zmianę. Prześledziliśmy historię bohatera De Siki oraz zebrane historie uchodźcze poprzez analogie sytuacji, problemów, wyzwań. Naszym bohaterem był ojciec podróżujący z synem, odpowiedzialny za zdobycie pracy, utrzymanie rodziny, wysłany z misją i obawiający się porażki i zawiedzionego wzroku syna.

Prowadzący i prowadzące warsztaty: Alicja Borkowska, Tomasz Gromadka, Katarzyna Krapacz, Grzegorz Ryczywolski, Kinga Nowicka, Wiktor Korzeniewski, Wowik Zygmunt, Ray Dickaty, Katarzyna Muranty-Sawicka, Maria Porzyc

Organizator: Strefa WolnoSłowa
Partnerzy: UNHCR Polska, Stowarzyszenie Plan B, NextBike, Plac Zabaw, Bar Studio, Plac Defilad, Dwa Osiem, Studio Teatralne “Koło”, Zmiana Organizacji Ruchu, Teatr Powszechny, Fundacja “Ocalenie”, Zespół Kancelarii Adwokackich Plac Zbawiciela 2, Veturilo
Patroni medialni: TVP Kultura, Kontynent Warszawa, Radio dla Ciebie