Trzecia odsłona spektaklu – międzykulturowego wydarzenia performatywnego inspirowanego „Narodem roślin” Stefano Mancuso.
Polub i zaobserwuj Strefę WolnoSłową na Facebooku i Instagramie!
CZWARTEK I PIĄTEK, 5 i 6 grudnia o godzinie 19:30
Mała Scena Teatru Powszechnego im. Zygmunta Huebnera w Warszawie
Adres: ul. Zamoyskiego 20, Warszawa, najbliższy przystanek tramwajowy / autobusowy Aleja Zieleniecka oraz SKM / Metro M2 Stadion Narodowy.
Czas trwania — ok. 55 min
Bilety dostępne na stronie Teatru Powszechnego – LINK [CENA: 30 PLN]
Projekt European History Atlas Under Construction miał na celu eksplorację tematu europejskiej pamięci i historii, ze szczególnym uwzględnieniem dzisiejszej edukacji historycznej młodych migrantów, uchodźców i migrantów w drugim i trzecim pokoleniu.
Jak znaleźć równowagę między wiedzą europejską i pozaeuropejską? Jak mówić o historii i pamięci Europy we współczesnych wielokulturowych społeczeństwach? Jak wymieniać wiedzę i umiejętności między pokoleniami? Jak w radzeniu sobie z przeszłością i historią czerpać inspiracje nie tylko z europejskich, ale i z pozaeuropejskich doświadczeń ? Czego migranci i migrantki mieszkający w Europie i dzisiejsi obywatele europejscy z drugiego i trzeciego pokolenia migrantów uczą się na lekcjach historii w szkole i jak ta wiedza jest konfrontowana z ich dotychczasową wiedzą o kraju pochodzenia, z autorytetem ich rodziców i dziadków? Czy nasza wspólna historia jest definiowana na nowo, biorąc pod uwagę obecność nowych obywateli i obywatelek o nie europejskim pochodzeniu? Projekt próbował odpowiedzieć na te pytania poprzez pracę badawczą i artystyczną nad indywidualnymi biografiami osób pochodzenia europejskiego, młodych i starszych osób migranckich oraz Europejczyków o pozaeuropejskich korzeniach rodzinnych .Opierał się na zaangażowaniu młodzieży i seniorów o europejskim i migranckim pochodzeniu. Refleksja z perspektywy transgeneracyjnej i transkulturowej poprzez zebranie indywidualnych wspomnień i opowieści budujących historię stała się punktem wyjścia do badań nad konstruowaniem historii i pamięci we współczesnej Europie.
W projekcie koordynowanym przez naszą fundację wzięły udział organizacje artystyczne, kulturalne i akademickie zajmujące się tematyką historii, migracji, sztuki i edukacji w Polsce, Włoszech, Belgii i Francji: Evens Foundation, Cantieri Meticci, Cie Check Points, Instytut Badań Literackich PAN, Uniwersytet Boloński, kunstZ, Arci, Teatr Powszechny.
W ramach projektu odbyły się wielokulturowe warsztaty twórcze, powstały spektakle teatralne Strefy WolnoSłowej (Narysowałam więcej, niż tu widać), Cantieri Meticci i kunstZ oraz internetowy atlas wizualny Pawła Mościckiego – Refugee Atlas, który za pomocą montażu fotografii, filmów, obrazów malarskich, tekstów i muzyki ukazuje kulturowe, społeczne i polityczne problemy związane z migracją i doświadczeniem uchodźców. Inspirowany słynnym „Atlasem Mnemosyne” niemieckiego historyka sztuki Aby’ego Warburga atlas ten ukazuje także migrację samych obrazów, gestów, wyobrażeń i motywów kulturowych w przestrzeni i czasie. Zgromadzone w atlasie materiały, podzielone na 20 tablic, mają za pomocą dramatycznych zestawień tworzyć „krótkie spięcia” prowokujące do refleksji, ale także do uznania „długiego trwania” zjawisk, które prezentowane są dziś często w całkowitej izolacji od kontekstu historycznego.
Więcej o projekcie: history-atlas.com
25 czerwca – 1 lipca 2016
25 czerwca
Wykład poświęcony podstawowym założeniom i inspiracjom powstałego Atlasu Uchodźczego. Poznaliśmy kolejne motywy, które znalazły swoje miejsce w finalnej wersji atlasu, a także wysłuchaliśmy teoretycznych rozważań nad podstawowymi pojęciami wyznaczającymi horyzont projektu Hitory Atlas Under Construction Strefy WolnoSłowej. Nie zabrakło też opowieści o Abym Warburgu – głównej postaci stojącej za pomysłem na stworzenie atlasu o aktualności i historii migracji.
Baran to słowo kurdyjskie. Znaczy: deszcz.
Deszcz oczyszcza, odświeża, tworzy NOWE.
Tak jak grupa, której kompozycje są nowymi aranżacjami utworów muzyki perskiej i kurdyjskiej. Baran tworzą artyści o różnym pochodzeniu kulturowym i doświadczeniach muzycznych.
Na inaugurację festiwalu ATLAS grupa zagrała oryginalne kompozycje wraz ze standardami muzyki Bliskiego Wschodu i dawnego imperium perskiego.
26 czerwca
Wspólne granie w gry planszowe i karciane w gronie gości z całego świata, którzy przyjechali do Warszawy i w niedzielę w południe spotkali się z mieszkańcami stolicy, żeby razem porzucać kostkami, poruszać pionkami, pozgadywać, poudawać kogoś innego i poopowiadać, nie tylko o tym, w co gra się w innych krajach.
27 czerwca
28 czerwca
29 czerwca
Jak poznać, że to, co się dzieje jest snem? Dlaczego na warszawskiej Pradze mieszka tylu rzemieślników? Czy romans z obcym, innym musi być naznaczony przemocą? A może każda relacja miłosna niesie w sobie pierwiastek zła? I kim są Loldiers of Odin?Utworem przewodnim „PODAJ DALEJ – teatralnej platformy wymiany technik” w reżyserii Seana Palmera jest „Sen nocy letniej” Williama Szekspira. Efektem pracy będzie ruchome dzieło, stworzone przez 7 młodzieżowych grup teatralnych, które podczas miesięcznych spotkań wymieniały się technikami i inspiracjami. Projekt umożliwia spotkanie młodych ludzi w wieku 15-19 lat, pochodzących z różnych środowisk. Przedsięwzięcie jest intensywnym doświadczeniem, w trakcie którego młodzi ludzie znajdujący się w rozmaitych sytuacjach życiowych pracują z użyciem metod performatywnych, by uczyć się komunikacji, dialogu, szerszego patrzenia na rzeczywistość społeczno-kulturową i konfrontować różnorodne doświadczenia.
30 czerwca
W ramach wydarzenia usłyszeliśmy fragmenty monumentalnej i rzadko wykonywanej kompozycji Corneliusa Cardewa „The Great Learning”, co do której na przełomie lat 60. i 70. po raz pierwszy użyto określenia „minimalizm”. Kompozytor potraktował jej oszczędny materiał muzyczny jako zestaw narzędzi, których wykonawcy używają w celu zbudowania wspólnoty – w dźwięku i poprzez dźwięk. Ta wspólnota nie ma charakteru elitarnego. Może być stworzona dosłownie przez każdego – profesjonalistów i amatorów, a także osoby bez żadnych kompetencji muzycznych, które nawiązują kontakt z innymi ludźmi i stają się współodpowiedzialne za tworzone dzieło. W ramach warsztatów międzykulturowych z uczestnikami z ponad 20 krajów świata Fundacja Strefa WolnoSłowa opracowała trzy z siedmiu części utworu. Grupa poprowadzona przez Michała Liberę oraz Michała Mendyka.
1 lipca
Walking in your shoes – teaser from kunstZ on Vimeo.
Walking in your shoes to spotkanie kilkunastu osób w labiryncie małych pokoi. Nikt tu nikogo nie zna, nikt o nikim nic nie wie. Kim są? Co tu robią? Czego się boją? Czy boją się spojrzeń nieznajomych? Bicia ich serc? Boją się oddychać? Chcieliby, żeby wszystko było łatwiejsze?
Występują: Dara Sheikhi, Enrica Camporesi, Fahad Jabbar Al Azzawi, Karolina Maruszak, Lamine Diouf, Leila Ahmadi, Laetitia Keim, Louai Hashem, Mahmood Alrawi, Mellany Banis, Mohamed Daman El Haimoud, Mustafa Jawad Aldoujaily, Osama Abo Amro, Rasim Asan, Saif Salloomi, Sanaullah Naseri, Tawfeeq Al-Najafi, Thiruja Vasantharajah.
Reżyseria: Greet Vissers
Muzycy: Alec De Bruyn, Cornel Coca, Reindert Swaegers
Choreografia: Marjolein Elsink
Film: Salvador Gieling
Scenografia: Katrijn Baeten
Kompozycja muzyczna: Alec De Bruyn
Kierownik techniczny: Stijn Grupping
Producent: Freija Bosmans
Na podstawie tekstów: John Maxwella Coetzee’ego, Medhat Mohsen’a
Zaczekaj… to jest podróż, jaką ja też przebyłem – mówi jeden.
Wszystko, co opowiedzieliśmy jest prawdą – krzyczy ktoś.
Musisz nam zaufać, to nie fikcja – dodaje inny.
Międzynarodowa konferencja prasowa z fałszywymi doniesieniami staje się sceną makabrycznego tańca, tańca śmierci. Każdy etap życia to narodziny, życie i śmierć tracą znaczenie w ciągłej i nieskończonej powtarzalności. Trzeba podjąć ważną, rozpaczliwą decyzję: umrzeć za życie.
Spektakl “Umrzeć za życie” wyreżyserowany został przez Osamę Abo Amro, syryjskiego reżysera pochodzącego z Aleppo, który dotarł do Belgii, gdzie uzyskał azyl polityczny. Przyjechał do Antwerpii zeszłej wiosny i przez kilka miesięcy mieszkał w ośrodku dla uchodźców w Kapellan. Tam poznał sześciu innych uchodźców oczekujących na azyl, którzy przyłączyli się do pracy nad spektaklem. We wrześniu 2015 grupa weszła w skład kunstZ Academy, gdzie dostała wsparcie przy produkcji spektaklu.
Występują: Osama Abo Amro – Fahad Jabbar Atiyah Al-Azzawi – Tawfeeq Younus Al-Najafi – Mustafa Jawad Aldoujaily – Saif Salloomi Sarhan Alhilali – Mahmood Alrawi – Karolina Maruszak – Mohamed Dahman El Haimoud – Mohamed Louai Hashem – Dara Sheikhi
Reżyseria: Osama Abo Amro
Współpraca: Enrica Camporesi
Jak działa pamięć, co pamiętamy, o czym zapominamy? Jak ze skrawków pamięci i wspomnień odtworzyć znajome miejsca, ludzi, emocje? Impulsem do stworzenia spektaklu stały się wydarzenia ostatniego roku związane z przybywaniem do Europy uchodźców i z reakcjami naszego społeczeństwa na ten fenomen. Jak to się stało, że zapomnieliśmy, że sami byliśmy uchodźcami, musieliśmy uciekać przed wojną czy prześladowaniami? Inspiracją do pracy wielopokoleniowej grupy Strefy WolnoSłowej, w której spotkali się uchodźcy, migranci i Polacy była książka Pamiętam, że… Georges’a Pereca, fragmentaryczna opowieść o Paryżu, przywołująca wspomnienia, drobne zdarzenia z życia codziennego, miejsca i historie, których nie znajdziemy w podręcznikach historii, ale które w istotny sposób tworzyły tkankę codzienności.
Z opowieści uczestników warsztatów Strefy WolnoSłowej wyłania się mnogość obrazów opisujących historię lat powojennych z perspektywy osób pochodzenia polskiego oraz tych, które przybyły do Polski w poszukiwaniu lepszego życia, miłości, ucieczki przed prześladowaniami.
Małe historie przeplatają się z wydarzeniami z wielkiej historii, a widz zostaje zaproszony do ułożenia tej rozsypanej układanki w swój atlas, gdzie sam zdecyduje, które z wydarzeń i obrazów są najistotniejsze w opisie dzisiejszego świata.
Występują: Teresa Ferraris, Viera Hres, Anton Snotau, Veronika Los, Jolanta Pacewicz, Barbara Bernard, Alejandra Castelblanco, Krystyna Gielecińska, Aliaksandra Shapialevich, Izabella Pietura, Kamilla Tantasheva, Barbara Herman, Alma Sarahi, Tashi Woetsang, Fenglan Xu , Darinka Nedeljkovic, Yona Aloewie, Diah Anggraini Martin, Małgorzata Zagajewska, Elżbieta Mazur, Justyna Laskowska-Otwinowska, Magdalena Andrzejewska, Abdellah Yamani, Yu Koyanagi, Vita Shkaraban, Olivia Klochko, Mamadou Ba, Andrzej Krzymowski, Magdalena Derrien, Marta Szepietowska, Bartłomiej Smoleński, Szymon Barzyc, Thomas Hildenbrand, Magdalena Zawadzka, Karolina Soja, Iryna Kovalchuk, Maria Roguska, Monika Śliwińska, Bogdan Melniczuk, Tatiana Roslyak
Reżyseria: Alicja Borkowska
Opieka artystyczna: Paweł Łysak
Teksty: Tomasz Gromadka, Katarzyna Mazur, Artur Pałyga, Przemysław Pilarski
Muzyka: Ray Dickaty
Choreografia: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Katarzyna Stefanowicz
Wizualizacje: Maria Porzyc
Produkcja: Weronika Chinowska, Magdalena Duszyńska-Łysak
„Jedną z podstawowych cech zjawiska imigracji jest to, że przyczynia się ono do ukrywania prawdy o samym sobie. Nikt nie wie – ani sami imigranci, ani kraje pochodzenia, ani społeczeństwa przyjmujące imigrantów. Nikt nie wie, a raczej nie chce wiedzieć, czy imigracja jest stanem trwałym, czy tymczasowym. (…) Nikt nie chce przyznać, że imigracja jest często definitywnym przesiedleniem.”
Abdelmalek Sayad, socjolog.
Dziesięć młodych osób podąża śladami rodziców i dziadków, odtwarzając fragmenty ich historii oraz wspomnień, które próbują ubrać w słowa i obrazy. Wspólnie analizują odziedziczoną spuściznę. W którym momencie została przerwana? Dlaczego młodzi Francuzi o obcych korzeniach tak niewiele wiedzą o sobie samych? W jakim stopniu milczenie rodziców zaważyło na procesie integracji?
Poszukiwanie własnych korzeni staje się swoistą zabawą w wymyślanie rodowodu, która łączy strzępy wspomnień z duchami z kraju pochodzenia.
Występują: Ludivine Bah, Johanna Camara, Dorette Guibado, Julien Eugène, Mathieu Eugène, Aurore Nguidjol, Aude Hurlot, Aurélie Hurlot, Antony Nelzy, Yohan Padel i Manjita.
Reżyseria: Hélène Capelle, Alice Thalamy i Linda Fahssis
Muzyka: Anita Traoré
Wideo: Jibbé Poggi
Współpraca: Pietro Floridia, Alek De Bruyn, Reindert Swaegers, Paweł Mościcki, Weronika Chinowska.
Spektakl jest przedsięwzięciem interdyscyplinarnym, poświęconym zagadnieniom przekazu i pamięci w doświadczeniu migracyjnym we Francji.
Opierając się na badaniach terenowych grupa teatralna CK POINTS rezydująca w College des Bernardins zmierzyła się z biografiami trzech osób pochodzących z Kolumbii, Algierii i Maroka, które przyjechały do Francji przed 30. laty w celach zarobkowych. Trójkę bohaterów charakteryzuje zarówno głęboki związek z krajami pochodzenia, gdzie dorastali, jak i z Francją, gdzie osiedli i założyli rodziny. Łączy ich też przemilczanie kwestii związanych z kulturą, którą wypierają i skrywanych różnic. Pomiędzy dwoistością i wewnętrznymi konfliktami bohaterowie opowiadają o bolączkach migrantów i ich dzieci, o pokoleniu zawieszonym pomiędzy przeszłością i teraźniejszością. Wychodząc od osobistych historii i posługując się fragmentami dzieł literackich analizowane są procesy przekazu kulturowego i kształtowania się złożonej tożsamości. Odnosząc się do ostatnich wydarzeń, sztuka łączy surowy język, teksty pisane, nagrania archiwalne i utwory muzyczne.
Opieka artystyczna: Linda Fahssis
Autorzy projektu: Hélène Capelle, Chawki Derbel, Linda Fahssis i Alice Thalamy.
Wideo: Jibbé Poggi
Choreografia: Flora Rogeboz
Muzyka: Anita Traoré
Gdyby życie przypominało popis cyrkowca, to na czym by on polegał? Co się dzieje z równowagą psychiczną Palestyńczyka, który wciela się w postać Żyda, który z kolei wciela się w postać nazisty? Czy sztuka jest zdolna uratować duszę? Czy może raczej skórę? A może nie ratuje ani jednej ani drugiej? Historia podobna jest do toru kolejowego, czy do koła (roweru)? To tylko niektóre z pytań zawartych w spektaklu grupy teatralnej
Cantieri Meticci, zainspirowanym opowiadaniem Nathana Englandera o mieszkańcach pewnej żydowskiej wioski, którzy w czasie drugiej wojny światowej podejmują śmiałą próbę ocalenia życia, udając akrobatów cyrkowych.
Występują: Abrham Tesfai, Alessia Del Bianco, Antar Marincola Arianna Bartolucci, Karen Boselli, Matteo Miucci, Michele Dore, Moussa-Molla Salilh, Natalia De Martin, Nicola Gencarelli, Ossama Karamane, Sanam Naderi, Valentine Grana, Younes El Bouzari, Youssef El Gahda
Muzyka: Alessia di Eugenio, Antonio Masella, Enrico Calvalieri, Filippo Bonazza, Gianluca Nicola Di Fiore, Giuseppe Scuccimarra
Inspicjent: Angela Sciavilla
Scenografia: Luana Pavani, Davide Sorlini
Kostiumy: Cristina Gamberini
Projekt współfinansowany ze środków Komisji Europejskiej – Programu Europa dla Obywateli.
Ten projekt był realizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej. Publikacja odzwierciedlają jedynie stanowisko ich autora i Komisja Europejska nie ponosi odpowiedzialności za umieszczoną w nich zawartość merytoryczną.